گزیده ای از وقایع تاریخی جنبش کارگری در آمریکا
تهیه شده توسط آلن لوتینز
http://www.lutins.org/labor.html
ترجمه از: نادر احمدی
چهارشنبه، دسامبر 02، 2009
اغلب شهروندان آمریکایی قوانین کارگری که از کارگران در مقابل خوی شیطانی سرمایه داران از کارگران دفاع می کند را پذیرفته اند. شاید کسانی که خواستار آزادی بیشتر یرای "مؤسسات سرمایه داری" و حذف محدودیت های آنان هستند از تاریخ آمریکا آگاهی کافی ندارند و کارگران برای حمایت از خود در مقابل سرمایه داران جنگیده اند و کشته شده اند. در موارد زیادی پلیس و ارتش دولتی را برای سرکوب اعتصاب کارگران اعزام کرده اند. موارد زیر بخش کوچکی از تاریخ مبارزاتی کارگران آمریکا است.
سال 1806- بعد از سازماندهی یک اعتصاب برای درخواست دستمزد بیشتر، اتحادیه کارگری شهر فیلادلفیا به نام "جرنی من کردواینرز" به اتهام توطئه محکوم شد و در نتیجه ورشکست شد که این محکومیت در سالهای آینده در مورد دیگر اتحادیه های کارگری نیز تکرار شد.
آپریل سال 1825- نجارها برای اولین بار برای کاهش ساعات کار روزانه به 10 ساعت در روز اعتصاب کردند.
جولای سال 1835- کودکان شاغل در کارخانه ابریشم بافی در شهر پترسون در نیو جرسی، برای حصول 11 ساعت کار در روز و 6 روز در هفته اعتصاب کردند.
جولای سال 1851- دو کارگر راه آهن توسط نیروهای دولتی با شلیک گلوله کشته شدند و دو کارگر دیکر مجروح شدند.
سال 1860- هزار و دویست کارگر زن شاغل در کارخانه ها و کفاش در شهر لین در ایالت ماساچوست اعتصاب کردند.
ژانویه سال 1874- کارگران بیکار مزارع پرورش کدو در پارکی در نیو یورک تظاهرات کردند و مورد حمله پلیس قرار گرفتند.
فوریه سال 1877- در اعتراض به کاهش دستمزدها، کارگران راه آهن آمریکا دست به اعتصاب زدند.
ژوئن سال 1877- ده فعال سیاسی کارگر معدن "مولی مکوایریز" اعدام حلق آویز شدند.
جولای سال 1877- یک اعتصاب عمومی کارگران راه آهن باعث توقف حرکت قطارها شد و این اعتصاب به سراسر آمریکا سرایت کرد. یک هفته بعد نیروهای پلیس فدرال که تازه از کشتار سرخپوست ها باز گشته بودند در درگیری "ویادوکت" در شهر شیکاگو 30 نفر را به قتل رساندند و 100 نفر را مجروح کردند.
سپتامبر 1882- در روز اول ماه می بیش از سی هزار نفر در شهر نیو یورک راهپیمایی کردند.
سال 1884- فدراسیون اتحادیه های کارگری آمریکا که قبلأ "آ.اف.ال" با صدور یک قطعنامه خواستار 8 ساعت کار از اول ماه می 1886 شد و با وجودیکه خواستار انجام هیچ اعتراضی نشده بود اما موجب بروز اعتراضات زیادی در حمایت از این خواسته شد.
اواخر 1885- اوایل 1886 هزاران نفر از کارگران آمریکایی، در اول ماه می ضمن تظاهرات خواستار هشت ساعت کار در روز شدند. شهر شیکاگو مرکز این تظاهرات بود و در اول ماه می یک میلیون و پانصد هزار نف از کارگران و مردم برای تحقق این خواسته خود دست به اعتصاب زدند و در روز بعد سی هزار نفر دیگر از کارگرلن به اعتصاب پیوستند و کار در تمام کارخانه های شیکاگو متوقف شد. با وجود نگرانی از بروز یک درگیری گسترده طبقاتی در روزهای اول و دوم ماه می 1886 هیج خشونتی اتفاق نیافتاد، اما در روز دوشنبه سوم ماه می یک درگیری بین کارگران اخراجی عضو اتحادیه کارگری با کارگران جایگزین آنها که تازه استخدام شده بودند و عضو اتحادیه کارگری نیز نبودند در کارخانه "مک کورمیک ریپر" بوقوع می پیوندد و پلیس به محل درگیری حمله می کند که منجر به کشته شدن چهار کارگر و مجروح شدن تعداد زیادی می شود. آنارشیستها که از این واقعه بشدت ناراحت شده بودند با رهبری "آگوست اسپایز و آلبرت پارسونز" از تمامی کارگران می خواهند تا ضمن مسلح شدن در عصر سه شنبه چهارم می در میدان "ها یمارکت" جمع شوند و در حدود سه هزار نفر در انجا جمع می شوند. در اواخر غروب یک فرد ناشناس یک بمب به درون صف پلیس پرتاب می کند که در نتیجه هفت پلیس کشته و شصت و هفت نفر دیگر مجروح می شوند. برای انتقام، دولت فدرال هشت آنارشیست را دستگیر و آنها را به اعدام محکوم می کنند. در یازده نوامبر سال 1887 چهار نفر از آنان که شامل "آگوست اسپایز و آلبرت پارسونز" می شدند اعدام می شوند. تمامی اعدام شدگان متهم به مبارزه مسلحانه متهم شدند اما دادستانی نتوانست هیچ مدرکی که نشان دهد هیچکدام از متهمین به درون صف پلیس بمب پرتاب کرده است را ارائه دهد. آنها بخاطر افکارشان اعدام شدند و نه به خاطر اعمالشان. در مراسم به خاک سپاری " آلبرت پارسونز" بیش از دویست و پنجاه هزار نفر در خیابانهای شیکاگو حاضر شدند.از آن به بعد برای افراد رادیکال و کارگران، وقایع "میدان هایمارکت" به سمبل بی عدالتی نظام سرمایه داری تبدیل شد و وقایع ماه می سال 1886 در شهر شیکاگو باعث شد تا در کنگره انترناسیونال دوم در شهر پاریس اول ماه می سال 1890 را به عنوان تظاهرات برای هبستگی با جنبش بین المللی کارگری اعلام کند. بدینترتیب اول ماه می به مراسم بین الملل سوسیالیستی و بعد از سال 1917 به مراسم انترناسیونالیسم کمونیستی تبدیل شد. البته در همان زمان که در شیکاگو تعدادی کشته می شوند در "بایویو" نیز هفت نفر شامل یک بچه نیز توسط پلیس کشته می شوند. در اول ماه می سال 1886 حدود دو هزار نفر کارگر لهستانی ضمن ترک کار در کلیسای "سنت استانسلاوس" در شهر میلواکی جمع شدند و خواستار کاهش ساعت کار ده ساعت در روز شدند و ضمن آغاز راهپیمایی در خیابانهای شهر از دیگر کارگران خواستند تا به انان بپیوندند که در نتیجه تمام کارخانه ها ی شهر بجز یک کارخانه همکی تعطیل شدند و شانزده هزار نفر در "رلینگ مایلز" جمع شدند که این موضوع باعث شد تا "جرمیا راسک" فرماندار "ویسکانسین" پلیس را برای سرکوب تظاهرکنندگان اعزام کند و در حالیکه کارگران برای کاهش ساعات کار به هشت ساعت شعار می دادند در پنجم ماه می، ژنرال "تریمور" به پلیس خود دستور داد تا به روی کارگران شلیک کنند که در نتیجه هفت نفر در جا کشته می شوند اما روزنامه های شهر میلواکی نوشتند که در مدت بیست و چهار ساعت هشت نفر کشته شدند.
نوامبر 1887- تیبودوکس کشتار در شهر لویزیانا توسط پلیس با کمک "مردم" به وقوع می پیوندد که در این کشتار حداقل 35 کارگر سیاه پوست که در کارخانه تولید شکر کار می کردند و برای دریافت یک دلار مزد در روز اعتصاب کرده بودند کشته و دو نفر از رهبران اعتصاب را لینچ ( بستن به صلیب و زنده آتش زدن که شیوه مرسوم کوکلوکس کلان های مسیحی در دوران برده داری و بعد از آن در آمریکا بود: مترجم) کردند.
27 جولای 1890- کارگران کارخانه های لباس دوزی در نیویورک بعد از هفت ماه اعتصاب حق تشکیل اتحادیه کارگری را بدست آوردند و ضمن اخذ توافق در مورد مغازه تعطیل شده تمام کارگران اعتصاب شکن را نیز اخراج کردند.
ششم جولای 1982- اعتصاب در شهر هومستید: نگهبانان پینکرتون که از کارگران اعتصاب شکن حمایت می کردند بر روی کارگران اعتصابی کارخانه فولادسازی هومستید در پنسیلوانیا آتش گشودند که در جریان درگیری دو نفر از پلیس ها بچنگ مردم می افتند و بعد از خلع سلاح تا حد مرگ آنها را کتک می زنند و در مجموع سه پلیس و یازده نر از کارگران اعتصابی و حامیانشان کشته شدند.
یازده جولای 1892- کارگران اعتصابی معدن "کور دو لانه" در شهر آیداهو، معدن "فریسکو مایل" را با انجار دینامیت منهدم کردند.
سال 1983- اولین اعتصاب معدنکاران از اعتصابات زنجیره ای در معدن "کریپل کریگ" بووع می پیوندد.
پنجم جولای 1983- در یک اعتصاب بر علیه کارخانه اتومبیل سازی "پولمن پالاس" که حقوق کارگران را شدیدأ کاهش داده بود در جریان نمایشگاهی که در سال 1892 در جکسون پارک در شهر شیکاگو برگزارشده بود سه ساختمن را آتش زده و به خاکستر تبدیل کردند و ضمن غارت اموال راه آهن درگیری های خیابانی تا دهم جولای ادامه یافت تا آنکه سرانجام چهارده هزار پلیس فدرال و مرکزی شورش را سرکوب کردند.
سال 1984- پلیس فدرال آمریکا برای پایان دادن به یک اعتصاب به رهبری "اویگن دبز" بر علیه کمپانی "پولمن" 34 کار گر راه آهن را در شیکاگو به قتل رساند و "دبز" و تعدادی دیگر از کارگران به اتهام اعمال خشونت و ایجاد شکاف در اتحادیه کارگری دستگیر و زندانی شدند.
21 سپتامبر 1896- به منظور پایان دادن به اعتصاب کارگران معدن "لیدوایل" در شهر کلرادو پلیس را به آنجا اعزام کردند.
سپتامبر 1897- نوزده کارگر معدن غیر مسلح اعتصابی که از ترک اعتصاب خودداری کرده بودند نوسط کلانتر منطقه "لوتزرن" در نزدیکی "لاتیمر" از پشت سر هدف گلوله قرار گرفتند و به قتل رسیدند. این کارگران خودشان قبلأ به عنوان اعتصاب شکن استخدام شده بودند اما آنها نیز بعدأ خود را سازماندهی کرده بودند.
سال 1898- بخشی از" قانون اردمن" که قرار بود مانع اخراج کارگران راه آهن به دلیل تعلق آنان به اتحادیه های کارگری بشود توسط دیوان عالی دادگستری آمریکا بی اعتبار اعلام شد.
اکتبر 1898- وقتی که صاحب معدن "ویردن" در ایلینویز برای پایان دادن به یک اعتصاب دویست کارگر سیاه پوست را استخدام کرد در نتیجه درگیریها چهارده نفر کشته و بیست و پنج نفر مجروح شدند.
آوریل 1899- وقتی که درخواست کارگران معدن "بانکر هیل کمپانی" مبنی بر اینکه فقط کارگران عضو اتحادیه استخدام شوند پذیرفته نشد آن کارگران که عضو اتحادیه کارگری "وسترن فدراسیون" بودند آن معدن را که دویست و پنجاه هزار دلار قیمت داشت با انفجار دینامیت بکلی منهدم کردند و در پاسخ پرزیدنت مک کینلی با اعزام سربازان سیاه پوست از "براونسوایل" در تکزاس دستور داد تا هزاران نفر از کارگران را دستگیر و دادگاهی کنند.
سالهای 1899- 1901 ارتش آمریکا معدن "کور دو لانه" در منطقه آیداهو را اشغال کرد.
اکتبر 1902- توسط تعدادی از اعتصاب شکنان چهارده معدنچی کشته و بیست و دو نفر دیگر زخمی شدند.
نوامبر 1903- برای کنترل شورش کارگران معدن "کریپل کریک" در کلرادو سربازان ارتش اعزام شدند.
جولای 1903- کودکان کارگر به رهبری خانم "ماری هریس" که یک سازمانده کارگری بود خواستار کاهش ساعات کار خود به 55 ساعت کار در هفته شدند.
فوریه 1904- ویلیام راندلف هرتز در روزنامه سانفرانسیسکو کرونیکل شروع به انتشار مقالاتی بر علیه کارگران ژاپنی کرد که منجر به تصویب قانونی شد تا مانع مهاجرت بیشتر کارگران ژاپنی بشود.
ژوئن 1904- درگیری بین پلیس و کارگران اعتصابی معدن "دون وایل" کلرادو منجر به کشته شدن شش کارگر و اسیر شدن 15 نفر دیگر شد و 79 نفر کارگر دیگر سه روز بعد به کانزاس تبعید شدند.
آوریل1905- دادگاه عالی آمریکا اعلام کرد که قانون حداکثر ساعات کار برای کارگران نانوایی در نیویورک غیر قانونی است.
سال 1908- قانون"اردمن" ضعیف تر شد زیرا بخش 10 این قانون که اخراج کارگران بخاطر فعالیت در اتحادیه های کارگری از طرف کارفرمایان را ممنوع کرده بود غیر قانونی اعلام کردند.
نوامبر 1909- بیست هزار نفر از کارگران زن کارخانه های لباس د وزی اعتصاب کردند و یک قاضی به اعتصابیون دستگیر شده گفت:" شما بر علیه خدا اعتصاب کرده اید"
دسامبر 1910- وقتی که یک اعتصاب حاد در جریان بود، یک بمب بخشی از کارخانه آهنسازی "لولین" در لس آنجلس را تخریب کرد.
سال 1911- دادگاه عالی آمریکا( اتحادیه کارگری) آ.اف.ال دستور داد تا بایکوت علیه کمپانی "باکز استو و رینج" را متوقف کند و یک شکایت بر علیه ساموئل گمپرت رهبر این اتحادیه به دلایل تکنیکی لغو شد.
مارچ 1911- سه طبقه از یک ساختمان ده طبقه در شهر نیویورک که توسط شرکت "ترآینگل شیرت ویست کمپانی" مورد استفاد قرار می گرفت طعمه حریق شد و در نتیجه 147 کارگر زن و دختر بچه که در شرایط بسیار سختی کار می کردند در آتش سوختند و تقریبأ 50 نفر از آنان هنگام فرار و پرتاب از پنجره به خیابان یا هنگام عبور از پله ها به قتل رسیدند. خروج اضطراری بسته شده بود تا مانع سوء استفاده توسط کارگران بشود. در یازده آپریل به اتهام قتل عمد محکوم شد.
دسامبر 1911- یک اتحادیه کارگری در شیکاگو به یک واسطه برای منصرف کردن هر کارگر اعتصاب شکن مبلغ 50 دلار پرداخته بود و این فرد در یک مصاحبه نقش خودش را چنین توضیح داده است: وقتی که من پنجاه دلار را دریافت می کنم من بیرون میرم و فرد مورد نظر را پیدا می کنم و به روشی که او ناراحت نشود پول را به او می دهم.
فوریه 1912- در "لاورنس" ماساچوست زنان و کوکان اعتصابی شاغل در صنایع پارچه بافی مورد حمله پلیس قرار گرفتند.
آپریل 1912- برای سرکوبی کارگران اعتصابی معدن در ویرجینیای غربی نیروهای گارد ملی را اعزام کردند.
ژوئن 1913- پلیس سه کارگر کمپانی"یونایتد فرویت" در شهر نیو ارلئان را که اعتصاب کرده بوند هدف گلوله قرار داد و یکی از آنان فوت کرد.
ژانویه 1914- کمپانی اتومبیل سازی فورد، حداقل دستمزد کارگران خود را از 2.40 دلار برای 9 ساعت کار در روز به 5 دلار برای هشت ساعت کار در روز افزایش داد.
آپریل 1914- در یک اقدام تا کارگران اعتصابی در معدن لوویک در کلرادو را به سر کارهایشان برگردانند گاردهای معدن با کمک جان.د. راکفلر به یک کمپ کارگران با اسلحه حمله کردند و ضون به گلوله بستن جادر کمپ و آتش زدن آن 5 مرد 2 زن و 12 کودک را به قتل رساندند. (برای اطلاعات بیشتر می توانید به سایتی که در انتهای این مقاله می آید مراجعه کنید.)
نوامبر 1914- در شهر "بوته" در مونتانا اعتصاب کارگران معد"وسترن فدریشن" سرکوب شد.
ژانویه 1914- "جو هیل" رهبر اتحادیه کارگری با معروفیت جهانی در شهر سالت لیک سیتی دستگیر شد. او به اتهام قتل محکوم به اعدام شد و 21 ماه بعد علیرغم اعتراضات گسترده جهانی اعدام شد. حتی نامه پرزینت ودرو ویلسون مانع اعدام او نشد. جو هیل لحظاتی قبل از اعدام این جمله مشهورش را بیان کرد: " برای من سوگواری نکن، بلکه خودت را سازماندهی کن". در همان روزی که جو هیل اعدام شد بیست کارگر معترض توسط گارد کارخانه در "روزولت" نیوجرسی هدف گلوله قرار گرفتند.
ژانویه 1915- دادگاه عالی آمریکا قانون"سگ زرد" را که عضویت کارگران در اتحادیه های کارگری را ممنوع می کرد تأیید کرد و به رسمیت شناخت.
در خاتمه دو فیلم دیدنی از تاریخ مبارزات کارگران آمریکایی را معرفی می کنم. فیلم "حماسه جوهیل" که سرگذشت واقعی یک کارگر مهاجر سوئدی است که او را به یک جرم واهی در آمریکا اعدام می کنند این فیلم را بعد از قیام سال 1357 در سینماهای تهران نمایش دادند و جو هیل در برابر جوخه اعدام مانع بستن چشمش شد و با روحیه ای بسیار عالی گفت: چشمم را نبندید تا پرواز پرندگان را ببینم. بر طبق وصیت او اتحادیه های کارگری بعد از سوزاندن جسدش خاکسترش را از هواپیما بر روی خاک آمریکا پاشیدند. فیلم جالب دیگر "دیکنز فر دیفنس" است که آقای "فرست ویتکر" نقش اول این فیلم را بازی می کند.آنطور که در ابتدای این فیلم نوشته می شود موضوع این فیلم داستان واقعی مبارزات کارگران سیاه پوست یک کارخانه کاغذ سازی در ایالت لوئیزیانای آمریکا بوده است که در سال 1932 اتفاق افتاده است. کارگران سیاه پوست در محیط کارخانه از طرف مدیریت کارخانه و با حمایت مقامات دولتی و پلیس شدیدأ مورد تبعیض قرار می گرفتند و فقط مشاغل پست را به آنان واگذار می کرده اند. تا اینکه کارگران سیاه تصمیم می گیرند به مقابله بر خیزند و دست به اسلحه می برند و سرانجام به بخشی از خواسته های خود جامه عمل می پوشانند و پلیس و مدیریت کارخانه و کولوکس کلان مسلح را شکست می دهند. البته در این تحولات از طرف کارگران کسی کشته یا زخمی نمی شود
http://www.lutins.org/labor.html
ترجمه از: نادر احمدی
چهارشنبه، دسامبر 02، 2009
اغلب شهروندان آمریکایی قوانین کارگری که از کارگران در مقابل خوی شیطانی سرمایه داران از کارگران دفاع می کند را پذیرفته اند. شاید کسانی که خواستار آزادی بیشتر یرای "مؤسسات سرمایه داری" و حذف محدودیت های آنان هستند از تاریخ آمریکا آگاهی کافی ندارند و کارگران برای حمایت از خود در مقابل سرمایه داران جنگیده اند و کشته شده اند. در موارد زیادی پلیس و ارتش دولتی را برای سرکوب اعتصاب کارگران اعزام کرده اند. موارد زیر بخش کوچکی از تاریخ مبارزاتی کارگران آمریکا است.
سال 1806- بعد از سازماندهی یک اعتصاب برای درخواست دستمزد بیشتر، اتحادیه کارگری شهر فیلادلفیا به نام "جرنی من کردواینرز" به اتهام توطئه محکوم شد و در نتیجه ورشکست شد که این محکومیت در سالهای آینده در مورد دیگر اتحادیه های کارگری نیز تکرار شد.
آپریل سال 1825- نجارها برای اولین بار برای کاهش ساعات کار روزانه به 10 ساعت در روز اعتصاب کردند.
جولای سال 1835- کودکان شاغل در کارخانه ابریشم بافی در شهر پترسون در نیو جرسی، برای حصول 11 ساعت کار در روز و 6 روز در هفته اعتصاب کردند.
جولای سال 1851- دو کارگر راه آهن توسط نیروهای دولتی با شلیک گلوله کشته شدند و دو کارگر دیکر مجروح شدند.
سال 1860- هزار و دویست کارگر زن شاغل در کارخانه ها و کفاش در شهر لین در ایالت ماساچوست اعتصاب کردند.
ژانویه سال 1874- کارگران بیکار مزارع پرورش کدو در پارکی در نیو یورک تظاهرات کردند و مورد حمله پلیس قرار گرفتند.
فوریه سال 1877- در اعتراض به کاهش دستمزدها، کارگران راه آهن آمریکا دست به اعتصاب زدند.
ژوئن سال 1877- ده فعال سیاسی کارگر معدن "مولی مکوایریز" اعدام حلق آویز شدند.
جولای سال 1877- یک اعتصاب عمومی کارگران راه آهن باعث توقف حرکت قطارها شد و این اعتصاب به سراسر آمریکا سرایت کرد. یک هفته بعد نیروهای پلیس فدرال که تازه از کشتار سرخپوست ها باز گشته بودند در درگیری "ویادوکت" در شهر شیکاگو 30 نفر را به قتل رساندند و 100 نفر را مجروح کردند.
سپتامبر 1882- در روز اول ماه می بیش از سی هزار نفر در شهر نیو یورک راهپیمایی کردند.
سال 1884- فدراسیون اتحادیه های کارگری آمریکا که قبلأ "آ.اف.ال" با صدور یک قطعنامه خواستار 8 ساعت کار از اول ماه می 1886 شد و با وجودیکه خواستار انجام هیچ اعتراضی نشده بود اما موجب بروز اعتراضات زیادی در حمایت از این خواسته شد.
اواخر 1885- اوایل 1886 هزاران نفر از کارگران آمریکایی، در اول ماه می ضمن تظاهرات خواستار هشت ساعت کار در روز شدند. شهر شیکاگو مرکز این تظاهرات بود و در اول ماه می یک میلیون و پانصد هزار نف از کارگران و مردم برای تحقق این خواسته خود دست به اعتصاب زدند و در روز بعد سی هزار نفر دیگر از کارگرلن به اعتصاب پیوستند و کار در تمام کارخانه های شیکاگو متوقف شد. با وجود نگرانی از بروز یک درگیری گسترده طبقاتی در روزهای اول و دوم ماه می 1886 هیج خشونتی اتفاق نیافتاد، اما در روز دوشنبه سوم ماه می یک درگیری بین کارگران اخراجی عضو اتحادیه کارگری با کارگران جایگزین آنها که تازه استخدام شده بودند و عضو اتحادیه کارگری نیز نبودند در کارخانه "مک کورمیک ریپر" بوقوع می پیوندد و پلیس به محل درگیری حمله می کند که منجر به کشته شدن چهار کارگر و مجروح شدن تعداد زیادی می شود. آنارشیستها که از این واقعه بشدت ناراحت شده بودند با رهبری "آگوست اسپایز و آلبرت پارسونز" از تمامی کارگران می خواهند تا ضمن مسلح شدن در عصر سه شنبه چهارم می در میدان "ها یمارکت" جمع شوند و در حدود سه هزار نفر در انجا جمع می شوند. در اواخر غروب یک فرد ناشناس یک بمب به درون صف پلیس پرتاب می کند که در نتیجه هفت پلیس کشته و شصت و هفت نفر دیگر مجروح می شوند. برای انتقام، دولت فدرال هشت آنارشیست را دستگیر و آنها را به اعدام محکوم می کنند. در یازده نوامبر سال 1887 چهار نفر از آنان که شامل "آگوست اسپایز و آلبرت پارسونز" می شدند اعدام می شوند. تمامی اعدام شدگان متهم به مبارزه مسلحانه متهم شدند اما دادستانی نتوانست هیچ مدرکی که نشان دهد هیچکدام از متهمین به درون صف پلیس بمب پرتاب کرده است را ارائه دهد. آنها بخاطر افکارشان اعدام شدند و نه به خاطر اعمالشان. در مراسم به خاک سپاری " آلبرت پارسونز" بیش از دویست و پنجاه هزار نفر در خیابانهای شیکاگو حاضر شدند.از آن به بعد برای افراد رادیکال و کارگران، وقایع "میدان هایمارکت" به سمبل بی عدالتی نظام سرمایه داری تبدیل شد و وقایع ماه می سال 1886 در شهر شیکاگو باعث شد تا در کنگره انترناسیونال دوم در شهر پاریس اول ماه می سال 1890 را به عنوان تظاهرات برای هبستگی با جنبش بین المللی کارگری اعلام کند. بدینترتیب اول ماه می به مراسم بین الملل سوسیالیستی و بعد از سال 1917 به مراسم انترناسیونالیسم کمونیستی تبدیل شد. البته در همان زمان که در شیکاگو تعدادی کشته می شوند در "بایویو" نیز هفت نفر شامل یک بچه نیز توسط پلیس کشته می شوند. در اول ماه می سال 1886 حدود دو هزار نفر کارگر لهستانی ضمن ترک کار در کلیسای "سنت استانسلاوس" در شهر میلواکی جمع شدند و خواستار کاهش ساعت کار ده ساعت در روز شدند و ضمن آغاز راهپیمایی در خیابانهای شهر از دیگر کارگران خواستند تا به انان بپیوندند که در نتیجه تمام کارخانه ها ی شهر بجز یک کارخانه همکی تعطیل شدند و شانزده هزار نفر در "رلینگ مایلز" جمع شدند که این موضوع باعث شد تا "جرمیا راسک" فرماندار "ویسکانسین" پلیس را برای سرکوب تظاهرکنندگان اعزام کند و در حالیکه کارگران برای کاهش ساعات کار به هشت ساعت شعار می دادند در پنجم ماه می، ژنرال "تریمور" به پلیس خود دستور داد تا به روی کارگران شلیک کنند که در نتیجه هفت نفر در جا کشته می شوند اما روزنامه های شهر میلواکی نوشتند که در مدت بیست و چهار ساعت هشت نفر کشته شدند.
نوامبر 1887- تیبودوکس کشتار در شهر لویزیانا توسط پلیس با کمک "مردم" به وقوع می پیوندد که در این کشتار حداقل 35 کارگر سیاه پوست که در کارخانه تولید شکر کار می کردند و برای دریافت یک دلار مزد در روز اعتصاب کرده بودند کشته و دو نفر از رهبران اعتصاب را لینچ ( بستن به صلیب و زنده آتش زدن که شیوه مرسوم کوکلوکس کلان های مسیحی در دوران برده داری و بعد از آن در آمریکا بود: مترجم) کردند.
27 جولای 1890- کارگران کارخانه های لباس دوزی در نیویورک بعد از هفت ماه اعتصاب حق تشکیل اتحادیه کارگری را بدست آوردند و ضمن اخذ توافق در مورد مغازه تعطیل شده تمام کارگران اعتصاب شکن را نیز اخراج کردند.
ششم جولای 1982- اعتصاب در شهر هومستید: نگهبانان پینکرتون که از کارگران اعتصاب شکن حمایت می کردند بر روی کارگران اعتصابی کارخانه فولادسازی هومستید در پنسیلوانیا آتش گشودند که در جریان درگیری دو نفر از پلیس ها بچنگ مردم می افتند و بعد از خلع سلاح تا حد مرگ آنها را کتک می زنند و در مجموع سه پلیس و یازده نر از کارگران اعتصابی و حامیانشان کشته شدند.
یازده جولای 1892- کارگران اعتصابی معدن "کور دو لانه" در شهر آیداهو، معدن "فریسکو مایل" را با انجار دینامیت منهدم کردند.
سال 1983- اولین اعتصاب معدنکاران از اعتصابات زنجیره ای در معدن "کریپل کریگ" بووع می پیوندد.
پنجم جولای 1983- در یک اعتصاب بر علیه کارخانه اتومبیل سازی "پولمن پالاس" که حقوق کارگران را شدیدأ کاهش داده بود در جریان نمایشگاهی که در سال 1892 در جکسون پارک در شهر شیکاگو برگزارشده بود سه ساختمن را آتش زده و به خاکستر تبدیل کردند و ضمن غارت اموال راه آهن درگیری های خیابانی تا دهم جولای ادامه یافت تا آنکه سرانجام چهارده هزار پلیس فدرال و مرکزی شورش را سرکوب کردند.
سال 1984- پلیس فدرال آمریکا برای پایان دادن به یک اعتصاب به رهبری "اویگن دبز" بر علیه کمپانی "پولمن" 34 کار گر راه آهن را در شیکاگو به قتل رساند و "دبز" و تعدادی دیگر از کارگران به اتهام اعمال خشونت و ایجاد شکاف در اتحادیه کارگری دستگیر و زندانی شدند.
21 سپتامبر 1896- به منظور پایان دادن به اعتصاب کارگران معدن "لیدوایل" در شهر کلرادو پلیس را به آنجا اعزام کردند.
سپتامبر 1897- نوزده کارگر معدن غیر مسلح اعتصابی که از ترک اعتصاب خودداری کرده بودند نوسط کلانتر منطقه "لوتزرن" در نزدیکی "لاتیمر" از پشت سر هدف گلوله قرار گرفتند و به قتل رسیدند. این کارگران خودشان قبلأ به عنوان اعتصاب شکن استخدام شده بودند اما آنها نیز بعدأ خود را سازماندهی کرده بودند.
سال 1898- بخشی از" قانون اردمن" که قرار بود مانع اخراج کارگران راه آهن به دلیل تعلق آنان به اتحادیه های کارگری بشود توسط دیوان عالی دادگستری آمریکا بی اعتبار اعلام شد.
اکتبر 1898- وقتی که صاحب معدن "ویردن" در ایلینویز برای پایان دادن به یک اعتصاب دویست کارگر سیاه پوست را استخدام کرد در نتیجه درگیریها چهارده نفر کشته و بیست و پنج نفر مجروح شدند.
آوریل 1899- وقتی که درخواست کارگران معدن "بانکر هیل کمپانی" مبنی بر اینکه فقط کارگران عضو اتحادیه استخدام شوند پذیرفته نشد آن کارگران که عضو اتحادیه کارگری "وسترن فدراسیون" بودند آن معدن را که دویست و پنجاه هزار دلار قیمت داشت با انفجار دینامیت بکلی منهدم کردند و در پاسخ پرزیدنت مک کینلی با اعزام سربازان سیاه پوست از "براونسوایل" در تکزاس دستور داد تا هزاران نفر از کارگران را دستگیر و دادگاهی کنند.
سالهای 1899- 1901 ارتش آمریکا معدن "کور دو لانه" در منطقه آیداهو را اشغال کرد.
اکتبر 1902- توسط تعدادی از اعتصاب شکنان چهارده معدنچی کشته و بیست و دو نفر دیگر زخمی شدند.
نوامبر 1903- برای کنترل شورش کارگران معدن "کریپل کریک" در کلرادو سربازان ارتش اعزام شدند.
جولای 1903- کودکان کارگر به رهبری خانم "ماری هریس" که یک سازمانده کارگری بود خواستار کاهش ساعات کار خود به 55 ساعت کار در هفته شدند.
فوریه 1904- ویلیام راندلف هرتز در روزنامه سانفرانسیسکو کرونیکل شروع به انتشار مقالاتی بر علیه کارگران ژاپنی کرد که منجر به تصویب قانونی شد تا مانع مهاجرت بیشتر کارگران ژاپنی بشود.
ژوئن 1904- درگیری بین پلیس و کارگران اعتصابی معدن "دون وایل" کلرادو منجر به کشته شدن شش کارگر و اسیر شدن 15 نفر دیگر شد و 79 نفر کارگر دیگر سه روز بعد به کانزاس تبعید شدند.
آوریل1905- دادگاه عالی آمریکا اعلام کرد که قانون حداکثر ساعات کار برای کارگران نانوایی در نیویورک غیر قانونی است.
سال 1908- قانون"اردمن" ضعیف تر شد زیرا بخش 10 این قانون که اخراج کارگران بخاطر فعالیت در اتحادیه های کارگری از طرف کارفرمایان را ممنوع کرده بود غیر قانونی اعلام کردند.
نوامبر 1909- بیست هزار نفر از کارگران زن کارخانه های لباس د وزی اعتصاب کردند و یک قاضی به اعتصابیون دستگیر شده گفت:" شما بر علیه خدا اعتصاب کرده اید"
دسامبر 1910- وقتی که یک اعتصاب حاد در جریان بود، یک بمب بخشی از کارخانه آهنسازی "لولین" در لس آنجلس را تخریب کرد.
سال 1911- دادگاه عالی آمریکا( اتحادیه کارگری) آ.اف.ال دستور داد تا بایکوت علیه کمپانی "باکز استو و رینج" را متوقف کند و یک شکایت بر علیه ساموئل گمپرت رهبر این اتحادیه به دلایل تکنیکی لغو شد.
مارچ 1911- سه طبقه از یک ساختمان ده طبقه در شهر نیویورک که توسط شرکت "ترآینگل شیرت ویست کمپانی" مورد استفاد قرار می گرفت طعمه حریق شد و در نتیجه 147 کارگر زن و دختر بچه که در شرایط بسیار سختی کار می کردند در آتش سوختند و تقریبأ 50 نفر از آنان هنگام فرار و پرتاب از پنجره به خیابان یا هنگام عبور از پله ها به قتل رسیدند. خروج اضطراری بسته شده بود تا مانع سوء استفاده توسط کارگران بشود. در یازده آپریل به اتهام قتل عمد محکوم شد.
دسامبر 1911- یک اتحادیه کارگری در شیکاگو به یک واسطه برای منصرف کردن هر کارگر اعتصاب شکن مبلغ 50 دلار پرداخته بود و این فرد در یک مصاحبه نقش خودش را چنین توضیح داده است: وقتی که من پنجاه دلار را دریافت می کنم من بیرون میرم و فرد مورد نظر را پیدا می کنم و به روشی که او ناراحت نشود پول را به او می دهم.
فوریه 1912- در "لاورنس" ماساچوست زنان و کوکان اعتصابی شاغل در صنایع پارچه بافی مورد حمله پلیس قرار گرفتند.
آپریل 1912- برای سرکوبی کارگران اعتصابی معدن در ویرجینیای غربی نیروهای گارد ملی را اعزام کردند.
ژوئن 1913- پلیس سه کارگر کمپانی"یونایتد فرویت" در شهر نیو ارلئان را که اعتصاب کرده بوند هدف گلوله قرار داد و یکی از آنان فوت کرد.
ژانویه 1914- کمپانی اتومبیل سازی فورد، حداقل دستمزد کارگران خود را از 2.40 دلار برای 9 ساعت کار در روز به 5 دلار برای هشت ساعت کار در روز افزایش داد.
آپریل 1914- در یک اقدام تا کارگران اعتصابی در معدن لوویک در کلرادو را به سر کارهایشان برگردانند گاردهای معدن با کمک جان.د. راکفلر به یک کمپ کارگران با اسلحه حمله کردند و ضون به گلوله بستن جادر کمپ و آتش زدن آن 5 مرد 2 زن و 12 کودک را به قتل رساندند. (برای اطلاعات بیشتر می توانید به سایتی که در انتهای این مقاله می آید مراجعه کنید.)
نوامبر 1914- در شهر "بوته" در مونتانا اعتصاب کارگران معد"وسترن فدریشن" سرکوب شد.
ژانویه 1914- "جو هیل" رهبر اتحادیه کارگری با معروفیت جهانی در شهر سالت لیک سیتی دستگیر شد. او به اتهام قتل محکوم به اعدام شد و 21 ماه بعد علیرغم اعتراضات گسترده جهانی اعدام شد. حتی نامه پرزینت ودرو ویلسون مانع اعدام او نشد. جو هیل لحظاتی قبل از اعدام این جمله مشهورش را بیان کرد: " برای من سوگواری نکن، بلکه خودت را سازماندهی کن". در همان روزی که جو هیل اعدام شد بیست کارگر معترض توسط گارد کارخانه در "روزولت" نیوجرسی هدف گلوله قرار گرفتند.
ژانویه 1915- دادگاه عالی آمریکا قانون"سگ زرد" را که عضویت کارگران در اتحادیه های کارگری را ممنوع می کرد تأیید کرد و به رسمیت شناخت.
در خاتمه دو فیلم دیدنی از تاریخ مبارزات کارگران آمریکایی را معرفی می کنم. فیلم "حماسه جوهیل" که سرگذشت واقعی یک کارگر مهاجر سوئدی است که او را به یک جرم واهی در آمریکا اعدام می کنند این فیلم را بعد از قیام سال 1357 در سینماهای تهران نمایش دادند و جو هیل در برابر جوخه اعدام مانع بستن چشمش شد و با روحیه ای بسیار عالی گفت: چشمم را نبندید تا پرواز پرندگان را ببینم. بر طبق وصیت او اتحادیه های کارگری بعد از سوزاندن جسدش خاکسترش را از هواپیما بر روی خاک آمریکا پاشیدند. فیلم جالب دیگر "دیکنز فر دیفنس" است که آقای "فرست ویتکر" نقش اول این فیلم را بازی می کند.آنطور که در ابتدای این فیلم نوشته می شود موضوع این فیلم داستان واقعی مبارزات کارگران سیاه پوست یک کارخانه کاغذ سازی در ایالت لوئیزیانای آمریکا بوده است که در سال 1932 اتفاق افتاده است. کارگران سیاه پوست در محیط کارخانه از طرف مدیریت کارخانه و با حمایت مقامات دولتی و پلیس شدیدأ مورد تبعیض قرار می گرفتند و فقط مشاغل پست را به آنان واگذار می کرده اند. تا اینکه کارگران سیاه تصمیم می گیرند به مقابله بر خیزند و دست به اسلحه می برند و سرانجام به بخشی از خواسته های خود جامه عمل می پوشانند و پلیس و مدیریت کارخانه و کولوکس کلان مسلح را شکست می دهند. البته در این تحولات از طرف کارگران کسی کشته یا زخمی نمی شود