گزار ش خبرگزاری روسی ریا نوستی از کره شمالی در مورد پرستش کیم ایل سونگ
نادر احمدی
يکشنبه، 2011/11/20
مقدمه: کیش شخصیت و بت پرستی در مذهب ارتجاعی مارکسیسم و مارکس پرستی موضوع تازه ای نیست و تمام شخصیت های مذهب مارکسیسم مانند: مارکس، لنین، استالین، ترتسکی، مائو، فید ل کاسترو ... یک بت مبتذل هستند که جای حضرت محمد و حضر ت علی و فرزندانش را گرفته اند! و براستی کشور کره شمالی تنها کشوری است که دارای تمام خصوصیات منفی یک حکومت ضد بشری مارکسیستی است! در این کشور مانند تمام دیگر کشورهای تحت اسارت حکومت های مارکس پرست، دیواری دور این کشور کشیده اند و آن را به یک زندان بزرگ تبدیل کرده اند و ورود و خروج از این زندان اگر غیر ممکن نباشد بسیار دشوار است! حکومت نظامی مارکسیستی کره شمالی به تبعیت از کشور برادرش چین که در آنجا مذهب مائوپرستی حاکم است! در این کشور نیز مذهب "کیم ایل سونگ" پرستی حاکم است که بعد از مرگ او نیز فرزندانش جایگزین او می شوند و مانند تمام فرزندان حضرت علی، فرزندان کیم ایل سونگ نیز بعد از نشستن بر تخت حکومت همانند پدرشان مقدس و بت می شوند! بدینترتیب یک حکومت مارکسیستی دارای تمام ویژگی های کیش شخصیت و دیکتاتوری فاشیسم هیتلری، تقدس حکومت ولایت مطلقه آخوندی و ملی گرایی و موروثی بودن حکومت شاهنشاهی است که با مجوز "عمله تاریا" حکومت وحشت خود را توجیه می کند اما خوشبختانه دوران حکومتهای مارکسیستی و فاشیستی و آخوندی بسر رسیده است و حکومت کره شمالی و دوستش حکومت آخوندی در ایران به آخر خط رسیده اند. مطلب زیر که گزارش خبرگزار، خبرگزاری روسی "ریا نووستی" از کره شمالی است تا حدودی شرایط وحشتناک یک حکومت مارکسیستی نمونه را توضیح می دهد.
پرستش "کیم ایل سونگ" در کره شمالی
مارک بنتس، خبرنگارخبرگزاری «ریا نووستی»
17/11/2011
"کیم ایل سونگ" رییس جمهور ابدی کره شمالی در زمان حیاتش چنان تعداد زیادی از هدایای مختلف را دریافت کرده که برای نگاه کردن و تماشای آنها حد اقل 150 سال وقت لازم است. راهنمای ما در کره شمالی به ما گفت که با کمال میل همه این هدیه ها را به ما نشان می داد ولی می ترسد که مااینقدر وقت نداشته باشیم .
با این حال، ما موفق شدیم تعداد قابل ملاحظه از هدیه هایی را که در تالار دوستی بین المللی در معرض تماشا قرار گرفته اند، نگاه کنیم. این نمایشگاه مرکب از دو بنای بزرگ می باشد که در یکی از آنها هدیه های "کیم ایل سونگ" و در بنای دوم تحفه های تقدیم شده به "کیم جونگ ایل" به نمایش گذاشته شده اند.
به نظر من، عروسک تمساح دارای سینی که زمانی توسط رهبران جنبش ساندینیست نیکاراگوئه به "کیم ایل سونگ" اهدا شده بود، از همه هدیه ها جالب تر است. راهنما ضمن نشان دادن این شیئی نمایشی، به ما گفت: "تمساح حیوانی است که هیچ وقت تسلیم انسان نمیشود، ولی این تمساح به "کیم ایل سونگ" خدمت می کند".
رهبران کشورهای کمونیستی و دولت های خودکامه بیش از همه هدیه های غیر منتظره و تاثیربخشی به رهبر کره شمالی تقدیم کرده بودند. واگن های راه آهن تحویل شده از طرف "استالین" (دوست بزرگ مردم کره) و "مائو" و نیز عده ای از تخته های گران قیمت شطرنج و تزیینات دیگری که توسط "معمر قذافی" رهبر سرنگون شده لیبی اهدا شده بود،از جمله این هدیه ها هستند. "نیکلای چائوشسکو" دیکتاتور سابق رومانی حد اکثر تخیل خود را به کار برده و عروسک سرخرس را به "کیم ایل سونگ" اهدا کرد.
هدیه های سیاست مداران و دیپلمات های غربی چندان غیر عدی نبود. مثلا "مادلن اولبرایت" وزیر امور خارجه آمریکا هنگام بازدید خود از کره شمالی در سال 2000 توپ بسکتبال با امضای "مایکل جوردان" را به "کیم ایل سونگ" هدیه کرد، و اما "جیمی کارتر" رییس جمهور سابق آمریکا زیرسیگاری را اهدا نمود چون اهالی کره زیاد سیگار میکشند.
یکی از جالب ترین بخش های این نمایشگاه به هدیه هایی اختصاص دارد که دو سال بعد از در گذشت "کیم ایل سونگ" فرستاده شده بودند. هئیت نمایندگی ژاپن دوربین عکاسی "مینولتا"را اهدا کرده و کمونیست های کره جنوبی چند دستگاه تلویزیونی را برای رهبر مرحوم فرستادند و بعلاوه، تخت تحویل شده از نیجریه در میان آن هدیه ها قرار دارد. راهنماهای کره ای بدون کوچک ترین نشانه ای از تعجب و یا ناراحتی، این هدیه ها را به ما نشان میدادند.
بعد از پایان برنامه دسته جمعی، ما را به اطاقی بردند که مجسمه مومی رییس جمهورابدی کره شمالی در آن قرار دارد. این مجسمه دو سال بعد از درگذشت "کیم ایل سونگ" توسط حزب کمونیست چین به کره شمالی اهدا شد. به من دستور دادند که همه دگمه های لباس خود را ببندم.
به قول راهنما، همه خارجیان بعد از دیدار از این اطاق میگویند: " حالا ما درک کرده ایم که دیدار با آفتاب ابدی بشریت چه معنی و چه اهمیتی دارد".
ما در میان صدای پرندگان به مجسمه نزدیک شده و صف کشیدیم. کره ای ها در برابر مجسمه سر تعظیم فرود آوردند. من این کار را انجام ندادم و بسیاری از حضار نظر ملامت آمیزی به سوی من انداختند.
با وجود اینکه کره شمالی یک کشور بی دین میباشد، پرستش "کیم ایل سونگ" رهبر مرحوم و"کیم جونگ ایل" رهبر کنونی در ماهیت امر جایگزین مذهب شده است. در گذشت "کیم ایل سونگ" در سال 1994 همراه با اعلام عزای چندین ماهه ملی در سراسر کره شمالی بود و در این دوره گزارش های متعددی در باره مرگ مردم بر اثر گریه و زاری شدید منتشر می شد. سه سال بعد تقویم کره شمالی تغغیر کرد و سال تولد "کیم ایل سونگ" به صورت سال صفر در آمد. در حال حاضر سال 100 ـ ام در کره شمالی می گذرد و در نظر است در سال آینده مراسم با شکوهی به مناسبت 100 ـ مین سالگرد روز تولد رییس جمهور ابد برگزر شود.
در سال 1998 حادثه ای روی داد که "کیم ایل سونگ" را در یک ردیف با خدا قرار داد. در کره شمالی قانون اساسی جدیدی تصویب شد که متضمن اشاره به فنا نا پذیری رییس جمهور مرحوم می باشد.
هر یک از اهالی کره شمالی از سن 14 سالگی دارای نشان وفاداری به یکی از دو رهبر فنا ناپذیر می باشد. راهنمای ما گفت: "این امر بهیچ وجه لازم الاجرا نیست، ولی ما به میل خود این کار را انجام می دهیم".
عظمت و نبوغ "کیم ها" به طور دائمی و در همه جا خاطر نشان میشود. من حتی در برنامه هنری کودکان در یکی از مدارس رقص هایی با عنوان "کیم ایل سونگ به همراه ما رقصید" و "کیم ایل سونگ ایجادگر کشور ما می باشد" مشاهده کردم ، و در این رابطه حتی اشاره ای به نقش تعیین کننده ارتش اتحاد شوروی در آزادسازی کره شمالی از یوغ ژاپنی ها در سال 1945 داده نشد.
من موفق شدم از فرود آوردن سر در برابرمجسمه موم "کیم ایل سونگ" اجتناب کنم، ولی در آرامگاه رییس جمهور مرحوم برای من چاره ای نبود. در ماهیت امر، همه در آرامگاه سر بزیر می اندازند.
روی هم رفته، باید گفت که در کره شمالی فشار آنقدر شدید است که بسیاری از گردشگران غربی حتی در غیاب کره ای ها در برابر مجسمه ها و تصاویر "کیم ایل سون" سر تعظیم فرود می آورند، و من با چشم خود شاهد این کار بودم.
کمی بعد من با کارشناسان در مسائل "چوخه" - اید ئولوژی طرح ریزی شده توسط "کیم ایل سونگ" در سالهای 50 قرن گذشته ملاقات کردم. این نظریه با انتشار کتابی با عنوان " در باره اندیشه چوخه" در سال 1982 به طور نهایی شکل گرفته و مفهوم آن به طور عمومی عبارت از آن است که انسان صاحب همه چیز و تعیین کننده همه چیز می باشد. در ایدئولوژی"چوخه" توجه زیادی به اصل خودکفایی مبذول میشود، ولی جالب اینکه سیاست خود کره شمالی که بارها با تقاضای کمک غذایی به کشورهای خارجی مراجعه کرده ، با این اصل مغایرت داشته است.
من در آخرین روز اقامت خود در پیونگ یانگ بروشنی احساس کردم که دیگر نمی توانم هیچگونه گفتگویی در باره عظمت و نبوغ "کیم ها" بشنوم. دلم میخواست فریاد کنم: "کره ای های گرامی! من میفهمم که "کیم ایل سونگ" بزرگ ترین و با قریحه ترین انسان از همه انسان هایی است که زمانی به دنیا آمده بودند و فعلا به دنیا می ایند، و "کیم جونگ ایل" از وی دست کمی ندارد. ولی شما میتوانید حتی برای یک دقیقه در باره آنها صحبت نکنید!"
ولی من جرات نکردم در این مورد سخنی بگویم.
خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه
يکشنبه، 2011/11/20
مقدمه: کیش شخصیت و بت پرستی در مذهب ارتجاعی مارکسیسم و مارکس پرستی موضوع تازه ای نیست و تمام شخصیت های مذهب مارکسیسم مانند: مارکس، لنین، استالین، ترتسکی، مائو، فید ل کاسترو ... یک بت مبتذل هستند که جای حضرت محمد و حضر ت علی و فرزندانش را گرفته اند! و براستی کشور کره شمالی تنها کشوری است که دارای تمام خصوصیات منفی یک حکومت ضد بشری مارکسیستی است! در این کشور مانند تمام دیگر کشورهای تحت اسارت حکومت های مارکس پرست، دیواری دور این کشور کشیده اند و آن را به یک زندان بزرگ تبدیل کرده اند و ورود و خروج از این زندان اگر غیر ممکن نباشد بسیار دشوار است! حکومت نظامی مارکسیستی کره شمالی به تبعیت از کشور برادرش چین که در آنجا مذهب مائوپرستی حاکم است! در این کشور نیز مذهب "کیم ایل سونگ" پرستی حاکم است که بعد از مرگ او نیز فرزندانش جایگزین او می شوند و مانند تمام فرزندان حضرت علی، فرزندان کیم ایل سونگ نیز بعد از نشستن بر تخت حکومت همانند پدرشان مقدس و بت می شوند! بدینترتیب یک حکومت مارکسیستی دارای تمام ویژگی های کیش شخصیت و دیکتاتوری فاشیسم هیتلری، تقدس حکومت ولایت مطلقه آخوندی و ملی گرایی و موروثی بودن حکومت شاهنشاهی است که با مجوز "عمله تاریا" حکومت وحشت خود را توجیه می کند اما خوشبختانه دوران حکومتهای مارکسیستی و فاشیستی و آخوندی بسر رسیده است و حکومت کره شمالی و دوستش حکومت آخوندی در ایران به آخر خط رسیده اند. مطلب زیر که گزارش خبرگزار، خبرگزاری روسی "ریا نووستی" از کره شمالی است تا حدودی شرایط وحشتناک یک حکومت مارکسیستی نمونه را توضیح می دهد.
پرستش "کیم ایل سونگ" در کره شمالی
مارک بنتس، خبرنگارخبرگزاری «ریا نووستی»
17/11/2011
"کیم ایل سونگ" رییس جمهور ابدی کره شمالی در زمان حیاتش چنان تعداد زیادی از هدایای مختلف را دریافت کرده که برای نگاه کردن و تماشای آنها حد اقل 150 سال وقت لازم است. راهنمای ما در کره شمالی به ما گفت که با کمال میل همه این هدیه ها را به ما نشان می داد ولی می ترسد که مااینقدر وقت نداشته باشیم .
با این حال، ما موفق شدیم تعداد قابل ملاحظه از هدیه هایی را که در تالار دوستی بین المللی در معرض تماشا قرار گرفته اند، نگاه کنیم. این نمایشگاه مرکب از دو بنای بزرگ می باشد که در یکی از آنها هدیه های "کیم ایل سونگ" و در بنای دوم تحفه های تقدیم شده به "کیم جونگ ایل" به نمایش گذاشته شده اند.
به نظر من، عروسک تمساح دارای سینی که زمانی توسط رهبران جنبش ساندینیست نیکاراگوئه به "کیم ایل سونگ" اهدا شده بود، از همه هدیه ها جالب تر است. راهنما ضمن نشان دادن این شیئی نمایشی، به ما گفت: "تمساح حیوانی است که هیچ وقت تسلیم انسان نمیشود، ولی این تمساح به "کیم ایل سونگ" خدمت می کند".
رهبران کشورهای کمونیستی و دولت های خودکامه بیش از همه هدیه های غیر منتظره و تاثیربخشی به رهبر کره شمالی تقدیم کرده بودند. واگن های راه آهن تحویل شده از طرف "استالین" (دوست بزرگ مردم کره) و "مائو" و نیز عده ای از تخته های گران قیمت شطرنج و تزیینات دیگری که توسط "معمر قذافی" رهبر سرنگون شده لیبی اهدا شده بود،از جمله این هدیه ها هستند. "نیکلای چائوشسکو" دیکتاتور سابق رومانی حد اکثر تخیل خود را به کار برده و عروسک سرخرس را به "کیم ایل سونگ" اهدا کرد.
هدیه های سیاست مداران و دیپلمات های غربی چندان غیر عدی نبود. مثلا "مادلن اولبرایت" وزیر امور خارجه آمریکا هنگام بازدید خود از کره شمالی در سال 2000 توپ بسکتبال با امضای "مایکل جوردان" را به "کیم ایل سونگ" هدیه کرد، و اما "جیمی کارتر" رییس جمهور سابق آمریکا زیرسیگاری را اهدا نمود چون اهالی کره زیاد سیگار میکشند.
یکی از جالب ترین بخش های این نمایشگاه به هدیه هایی اختصاص دارد که دو سال بعد از در گذشت "کیم ایل سونگ" فرستاده شده بودند. هئیت نمایندگی ژاپن دوربین عکاسی "مینولتا"را اهدا کرده و کمونیست های کره جنوبی چند دستگاه تلویزیونی را برای رهبر مرحوم فرستادند و بعلاوه، تخت تحویل شده از نیجریه در میان آن هدیه ها قرار دارد. راهنماهای کره ای بدون کوچک ترین نشانه ای از تعجب و یا ناراحتی، این هدیه ها را به ما نشان میدادند.
بعد از پایان برنامه دسته جمعی، ما را به اطاقی بردند که مجسمه مومی رییس جمهورابدی کره شمالی در آن قرار دارد. این مجسمه دو سال بعد از درگذشت "کیم ایل سونگ" توسط حزب کمونیست چین به کره شمالی اهدا شد. به من دستور دادند که همه دگمه های لباس خود را ببندم.
به قول راهنما، همه خارجیان بعد از دیدار از این اطاق میگویند: " حالا ما درک کرده ایم که دیدار با آفتاب ابدی بشریت چه معنی و چه اهمیتی دارد".
ما در میان صدای پرندگان به مجسمه نزدیک شده و صف کشیدیم. کره ای ها در برابر مجسمه سر تعظیم فرود آوردند. من این کار را انجام ندادم و بسیاری از حضار نظر ملامت آمیزی به سوی من انداختند.
با وجود اینکه کره شمالی یک کشور بی دین میباشد، پرستش "کیم ایل سونگ" رهبر مرحوم و"کیم جونگ ایل" رهبر کنونی در ماهیت امر جایگزین مذهب شده است. در گذشت "کیم ایل سونگ" در سال 1994 همراه با اعلام عزای چندین ماهه ملی در سراسر کره شمالی بود و در این دوره گزارش های متعددی در باره مرگ مردم بر اثر گریه و زاری شدید منتشر می شد. سه سال بعد تقویم کره شمالی تغغیر کرد و سال تولد "کیم ایل سونگ" به صورت سال صفر در آمد. در حال حاضر سال 100 ـ ام در کره شمالی می گذرد و در نظر است در سال آینده مراسم با شکوهی به مناسبت 100 ـ مین سالگرد روز تولد رییس جمهور ابد برگزر شود.
در سال 1998 حادثه ای روی داد که "کیم ایل سونگ" را در یک ردیف با خدا قرار داد. در کره شمالی قانون اساسی جدیدی تصویب شد که متضمن اشاره به فنا نا پذیری رییس جمهور مرحوم می باشد.
هر یک از اهالی کره شمالی از سن 14 سالگی دارای نشان وفاداری به یکی از دو رهبر فنا ناپذیر می باشد. راهنمای ما گفت: "این امر بهیچ وجه لازم الاجرا نیست، ولی ما به میل خود این کار را انجام می دهیم".
عظمت و نبوغ "کیم ها" به طور دائمی و در همه جا خاطر نشان میشود. من حتی در برنامه هنری کودکان در یکی از مدارس رقص هایی با عنوان "کیم ایل سونگ به همراه ما رقصید" و "کیم ایل سونگ ایجادگر کشور ما می باشد" مشاهده کردم ، و در این رابطه حتی اشاره ای به نقش تعیین کننده ارتش اتحاد شوروی در آزادسازی کره شمالی از یوغ ژاپنی ها در سال 1945 داده نشد.
من موفق شدم از فرود آوردن سر در برابرمجسمه موم "کیم ایل سونگ" اجتناب کنم، ولی در آرامگاه رییس جمهور مرحوم برای من چاره ای نبود. در ماهیت امر، همه در آرامگاه سر بزیر می اندازند.
روی هم رفته، باید گفت که در کره شمالی فشار آنقدر شدید است که بسیاری از گردشگران غربی حتی در غیاب کره ای ها در برابر مجسمه ها و تصاویر "کیم ایل سون" سر تعظیم فرود می آورند، و من با چشم خود شاهد این کار بودم.
کمی بعد من با کارشناسان در مسائل "چوخه" - اید ئولوژی طرح ریزی شده توسط "کیم ایل سونگ" در سالهای 50 قرن گذشته ملاقات کردم. این نظریه با انتشار کتابی با عنوان " در باره اندیشه چوخه" در سال 1982 به طور نهایی شکل گرفته و مفهوم آن به طور عمومی عبارت از آن است که انسان صاحب همه چیز و تعیین کننده همه چیز می باشد. در ایدئولوژی"چوخه" توجه زیادی به اصل خودکفایی مبذول میشود، ولی جالب اینکه سیاست خود کره شمالی که بارها با تقاضای کمک غذایی به کشورهای خارجی مراجعه کرده ، با این اصل مغایرت داشته است.
من در آخرین روز اقامت خود در پیونگ یانگ بروشنی احساس کردم که دیگر نمی توانم هیچگونه گفتگویی در باره عظمت و نبوغ "کیم ها" بشنوم. دلم میخواست فریاد کنم: "کره ای های گرامی! من میفهمم که "کیم ایل سونگ" بزرگ ترین و با قریحه ترین انسان از همه انسان هایی است که زمانی به دنیا آمده بودند و فعلا به دنیا می ایند، و "کیم جونگ ایل" از وی دست کمی ندارد. ولی شما میتوانید حتی برای یک دقیقه در باره آنها صحبت نکنید!"
ولی من جرات نکردم در این مورد سخنی بگویم.
خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه